Zasiedzenie to jedna z form nabycia własności rzeczy poprzez jej długotrwałe, faktyczne posiadanie. Ponadto do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń a bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia.
Przepisy przepisami, jednak pamiętajmy, że prawo to nie tylko kodeksy a przede wszystkim ich wykładnia, która (w idealnym porządku prawnym) powinna być spójna we wszystkich sądach. Dlatego też, aby uniknąć zbyt dużych rozbieżności w orzecznictwie sądów powszechnych, Sąd Najwyższy stara się ujednolicać wykładnię prawa polskiego, poprzez wydawanie uchwał. Dość istotna pojawiła się w ostatnim czasie- poniżej postaramy się ją Państwu przybliżyć.
Dnia 17 kwietnia 2018 roku, Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów, podjął uchwałę, która dotyczyła biegu zasiedzenia w przypadku wniesienia powództwa osoby niebędącej jej właścicielem.
Sprawa, która wymogła na sądzie powszechnym skierowanie pytania do Sądu Najwyższego, dotyczyła biegu zasiedzenia w przypadku późniejszego ustalenia, że użytkownik wieczysty, który skierował powództwo o wydanie nieruchomości, nie był w rzeczywistości użytkownikiem wieczystym, gdyż kilka lat później umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, okazała się nieważna.

Wszyscy wiemy, że bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia – zapewnia nam to art. 123 kodeksu cywilnego. Niniejsza uchwała nakazuje jednak wykładnię tego przepisu w związku z artykułem, który stanowi, że to osoba uprawniona musi dochodzić tego roszczenia. 
W praktyce oznacza to, że art. 123 § 1 pkt. 1 k.c. powinien być interpretowany za każdym razem w związku z ustaleniem statusu prawnego powoda.

Konkludując więc: biegu zasiedzenia nie przerwie wytoczenie powództwa przez dowolną osobę, musi ona być uprawniona do dochodzenia danego roszczenia. Bieg ten również nie zostanie przerwany w przypadku wytoczenia powództwa windykacyjnego przez użytkownika wieczystego działającego w imieniu własnym i na własną rzecz w granicach przysługującego mu prawa.